De zoektocht

Dag 7
Woensdag 30 december 2015

Vanochtend gingen we om 8.30 richting mijn geboorteplaats Ragama. Siri had een extra chauffeur gevraagd zodat hij zelf de volle aandacht kon besteden aan het zoeken.
We begonnen onze zoektocht bij het Ragama teaching Hospital waar ik geboren ben. Het kwam mij vaag bekend voor sinds de vorige reis. Voor mijn gevoel leek het toen minder druk rondom het ziekenhuis. Misschien is het in de afgelopen tijd drukker geworden.
We liepen naar de archiefkamer. Het was een redelijk grote ruimte met een paar tafels en kasten met allerlei boeken, documenten en papieren. Siri legde de vrouw uit wat we kwamen doen en ze was meteen behulpzaam. Ze liep naar een man die in de kamer aan een tafel zat en legde het hem uit. Nadat Siri de gegevens had gegeven zochten ze de boeken met gegevens van 1986 bij elkaar.
Eerst werd er gezocht op de naam Violet Fernando welke in de adoptiedocumenten genoemd wordt. Maar deze naam was niet te vinden in de boeken die ze hadden. Daarna zochten ze op de naam Banjini Mohamed. Deze naam had ik zelf laten zoeken tijdens mijn vorige reis in 2003. De medewerkster zei dat zij de tekst zelf had opgeschreven op het document wat ik had. Ze zei dat ze voor haar gevoel het document twee jaar geleden had geschreven. Dat had zij moeten doen van degene die toentertijd met ons mee kwam zoeken (waarschijnlijk de chauffeur die wij toen hadden). Toen ik twaalf jaar geleden deze gegevens kreeg begon ik meer te twijfelen aan de betrouwbaarheid van de adoptiedocumenten.
De naam mvr. Mohamed werd al gauw gevonden maar daar stond mijn srilankaanse naam (Jayantha) niet bij. Dit komt omdat in geboorteregisters niet de babynamen genoemd worden maar die van de moeder zelf. (Babynamen worden later gegeven en registreerd). Mvr. Banjini is getrouwd met dhr. Fernando. Er is dus tegenstrijdigheid tussen de namen en de burgelijke staat. In de gegevens van het ziekenhuis stond dat mvr. Banjini Mohamed en mr. Kamal Fernando op dezelfde datum, 6 april 1986, inderdaad een kind hadden gekregen.

Het bleek dus dat mijn eigen naam niet in de documenten van het ziekenhuis voorkwam. Dat gaf mij een raar gevoel, ik dacht: "waar dan? Welke geboortedatum wel?" Het voelde erg teleurstellend. Alsof mijn verhaal al over was.

Toch gingen we naar het huis van dhr. Fernando, even checken. Het was ongeveer 10 minuten van het ziekenhuis vandaan. Bij het huis aangekomen was dhr. Fernando aanwezig en liet ons binnen. Siri legde hem de situatie uit. De man bleef kalm, was vriendelijk en behulpzaam. De man vertelde ons dat hij inderdaad getrouwd was met mvr Mohamed, maar dat hij daar inmiddels 25 jaar van gescheiden is. In dat huwelijk heeft hij een zoon gekregen, maar deze jongeman woonde gewoon in Sri Lanka. Op een gegeven moment zei de nieuwe vrouw van Mr. Fernando dat ik wel wat overeenkomsten had met hem. Zowel mr. Fernando, Siri en ik hadden datzelfde gevoel. "Hmm zou hij dan toch mijn biologische vader zijn? Ben ik misschien één van een  tweeling?" De man liet zijn zoon komen. De jongeman leek totaal niet op mij dus het idee van tweeling leek een beetje vergezocht.
Mr. Fernando zei dat mvr. Mohamed niet meer in Sri Lanka woont, maar in Koeweit. Zijn zoon had nog wel eens contact met haar. Hij belde haar op, maar zijn moeder had niet veel tijd. Ze zei dat ze niet nog een kind had gehad bij de geboorte en ook niet dat ze er een heeft afgestaan. Ze zou later terugbellen.
Nu begon ook de twijfel bij dhr. Fernando op te komen. Hij wilde het navragen bij de moeder van mvr. Mohamed (mijn potentiële oma). Zij woonde nog ergens in de buurt. Samen met nog een familielid zijn we naar haar huis gereden. Het was een armoedzalig klein huisje. De vrouw zei dat ze niet wist waar we het over hadden en dat ze niet wist van een ander (klein)kind. Ze leek wat geirriteerd en dus zijn we maar gauw weer weggegaan.

Teleurgesteld gingen we weer huiswaarts. Later in de middag belde mvr. Banjini Mohamed naar Siri, waarbij ze bevestigde dat ze maar één zoon heeft gekregen in 1986.
In ieder geval hebben we nu zekerheid dat alle gegevens niet kloppen. Ik kan mijn gevoel nog niet juist plaatsen, het is zo mixed-up. Misschien moet het even landen.

Wat kunnen we nog doen?
Ik heb een foto van een vrouw die bij de rechtbank mij had "overgedragen" tijdens de adoptie 29 jaar geleden. Het plan is dat we deze foto in de bekendste krant van Sri Lanka zetten met een advertentie erbij. Misschien krijgen we hier reacties op over deze vrouw.

Eind van de middag gingen Thijs en ik nog even naar het strand om te relaxen. Na het eten hebben we met Siri de route besproken voor onze rondreis. Dit vond ik wel even fijn, zo kon ik mijn gedachten even ergens anders op richten.

Nu ga ik gauw slapen want ik ben erg moe van deze intensieve dag. Tot de volgende keer.