Dag 11. Arm en rijk

Zondag 3 januari 2016
Vanochtend begonnen we de dag met een ontbijt op het balkon van het hotel. Het was het zelfde plekje waar we gisteren gedineerd hadden, maar nu in daglicht. Zo was Kandy goed te zien.

Na het ontbijt gingen we naar een woodgraving shop. Hier werden we rondgeleid en konden we zien hoe de houten beelden gemaakt werden. Er stonden erg mooie exemplaren tussen zoals een tafel met mooie graveringen en de poten waren als olifantenhoofden. Het waren allemaal kunstwerken gemaakt door vakmanschap. De beelden waren verkocht over de hele wereld, op verschillende beelden zat een sticker met de naam van het land waar die naar toe zou gaan.

Naast het houtgraveer shop zat een batik winkeltje. Batik is een bepaalde manier van kleuren op stof. Door middel van wax aan te brengen en de stof in een bad met kleurstof te leggen ontstond er een kleir verschil. De dames in het atelier waren druk bezig om de kleden te detailleren. Een zoon kleed kon wel 2 maanden duren voordat het klaar was.

Na een stukje Sri Lankaanse cultuur was het nu tijd voor een stukje natuur. We gingen op weg naar de Botanic Garden van Kandy. Hier staan duizenden verschillende bomen en planten. Voor deze tijd van het jaar vooral veel bomen. De planten komen meer op in de maanden juni t/m augustus. Er stonden bijzondere bomen tussen, hele grote en dikke, verschillende soorten palmen en bomen die krom gegroeid waren omdat ze naar het licht groeien (net als de bananen). Het was er trouwens behoorlijk warm, graad of 30 al wel. We liepen rustig verder door het park en Siri vertelde ons over de vele bomen. Op een plek stonden ook bomen waar hoog in de toppen vleermuizen of vliegende honden genoten van hun rust. Best gek om te zien, die beesten hangen op hun kop aan de takken. Het is dat het overdag was anders zou het er best griezelig uitzien.
Na ongeveer anderhalf uur door de botanische tuin gelopen te hebben gingen we weer op weg met de auto. De route was door de bergen richting Nuwara Eliya (srilankanen spreken het uit als "noeweer eele"). Na een uurtje rijden stopten we bij een hoge waterval. Het water liep via een kanaalsysteem richting het meer wat afgesloten werd door een dam. De omgeving daar was supermooi. Heel veel groen, thee en rijstplantages en bergen. Ook hier scheen de zon fel en was het warm. Vlakbij de waterval hebben we lekker srilankaans geluncht met het schitterende uitzicht. Hier konden we ons opladen voor het volgende stukje reizen. een na laatste was de thee fabriek. Ook hier kregen we een rondleiding, dat was maar kort. Misschien omdat het bewerken van thee niet heel ingewikkeld is. We gingen daarna ook gauw weer op pad richting het hotel in Nuwara Eliya. Onderweg kwamen we een klein meisje tegen, ik denk een jaar of 6/ 7. Zij liep met bovenop haar hoofd een hele bos met takken. Het was erg vreemd en naar om te zien dat dit meisje al zulk werk moest verrichten. We stopten de auto en gaven haar een cadeautje. Ze kon het nog net aanpakken zonder de takken te laten vallen. Maar blij dat ze was! Ze liep gauw verder met een big smile op haar gezicht. Voor ons was het wel heftig om te zien.

 Dit keer was het niet zo'n luxe hotel als in Kandy maar de kamer zag er wel goed uit. Vreemde is wel dat naast het hotel een soort sloppenwijk is. Allemaal kleine simpel in elkaar gezette huisjes. Thijs en ik besloten om hier de kinderen te bezoeken en hen onze cadeautjes te geven. Omdat we er zelf niet bekend waren, zorgde de hotelmanager er voor dat een betrouwbare inwoner met ons meeliep. De man had zelf ook twee kinderen mee. Deze gaven we eerst twee cadeautjes. Daarna liepen we achter hem aan richting de arme wijk, niet wetende wat we er zouden aantreffen. We gingen de huizen een voor een af en overal kwamen kinderen tevoorschijn en ouders met kinderen op hun armen. Ze waren allen dolblij met de potloodjes, pennen of de kleurboekjes. Het maakte mij blij om toch iets voor deze kindjes te kunnen doen. Maar aan de andere kant gaf het mij een naar gevoel. De levensomstandigheden waren ronduit slecht.

Ik besefte dat ik echt veel geluk heb gehad dat ik geadopteerd ben en in Nederland ben opgegroeid in een liefdevol en welvarend gezin met een vader en een moeder, zus en broer. Daar ben ik nu echt wel dankbaar voor! Eigenlijk mis ik hen ook wel een beetje.
Tijdens het uitdelen maakten we ook foto's en gingen we ook met de kinderen op de foto. Bij het huis van de man die ons de weg wees gingen we even naar binnen. Het was er donker, geen ramen, en erg klein. Twee kamers en een keukentje, daar moest hij leven met zijn gezin met drie kinderen. Het was niet veel maar in verhouding leek deze man het nog redelijk goed te hebben vergeleken met de andere huisjes.
We zijn de wijk nog een beetje doorheen gelopen en toen we niks meer hadden zijn we weer naar het hotel gegaan. We bedankten de man vriendelijk en gaven hem nog een kleine vergoeding voor zijn dienst.

We hadden nog even tijd voordat we zouden gaan eten. We wilden nog wel even in de stad gaan kijken. De hotelmanager belde een jongeman die een tuk tuk had en deze bracht ons naar het centrum. Hij leidde ons rond over de markt en liet ons het 100jarige postkantoor zien. Na wat chocola en fris gekocht te hebben reden we naar een parkeerplaats waar we het met zn drieën konden opeten. We praatten een beetje met de jongeman. Daarna gingen we weer terug naar het hotel om te dineren.

Gister zei ik dat we naar het mooiste stadje van Sri Lanka zouden gaan, maar dat is mij behoorlijk tegengevallen. Nuwara Eliya is behoorlijk groter en toeristischer geworden. Er zijn meer huizen gebouwd en er zijn veel waterattracties bij het meer. Hierdoor is er veel van de natuur verloren gegaan en is het er niet meer zo rustig. Ik zou de stad niet meer zien als het kuuroord van twaalf jast geleden. Het is erg zonde dat de welvaart de natuur en authenticiteit aantast. De toekomst voor dit soort steden zie ik somber tegemoed en dat is erg jammer, want ze waren zo mooi als een echt paradijs.