Dag 16, is dit het einde?

Zaterdag 9 januari 2016

Ontbijt
Na het ontbijt kwam Siri bij ons zitten en hij zei dat er weer geen serieuze reacties bij waren. Nu had mijn moeder in Nederland de gegevens van de contact persoon, welke toentertijd bij de adoptie de gids en chauffeur was, opgezocht. Deze gegevens gaf ik aan Siri, maar hij herkende de man en had hier negatieve ervaringen mee. Eerst was hij terughoudend maar na aandringen van Thijs en ik is hij de man toch gaan bellen. Siri legde de situatie uit. De man had zelf nog wat vragen aan mij dus ik nam de telefoon over. Hij zei dat hij niet wist wie mijn moeder zou kunnen zijn en dat de gegevens alleen bekend zijn bij de advocaten en de rechter toentertijd. Ik vroeg hem of hij de vrouw bij de rechtbank toentertijd heeft gezien, want daar hebben wij een foto van, maar hij zei dat hij haar nooit had gezien. Met het gegeven dat Siri de man niet vertrouwde heb ik ook deze kant van zoeken afgesloten. Ik heb het in ieder geval geprobeerd.

Na het telefoontje besefte ik dat dit het einde was. Ik heb geen aanknopingspunten meer en omdat alle gegevens vervalst zijn kunnen we niet verder zoeken. Daar werd ik wel even stil van. "Is dit nu het einde?" "Blijft mijn afgestaan zijn een groot vraagteken, een soort wazige mist?" Ik had wel even tijd nodig om dit te laten bezinken.
Thijs zei tegen mij dat sommigen van begin af aan niets weten en dus sowieso niet op zoek gaan. Ik had de hoop maar die is nu ook vervlogen en kom op hetzelfde punt als de geadopteerden die ook niets van het verleden weten. Ergens gaf mij dit ook weer rust.

In de middag kreeg Siri telefoontjes van twee mensen die familie zouden zijn van de vrouw waarvan we een foto in de krant hadden geplaatst. Het zou gaan om de zoon van de vrouw en een zus van de vrouw. De vrouw zelf was op dat moment niet bereikbaar, maar Siri gaat morgen er werk van maken. Wie weet wat hier uit gaat komen. "Is er dan toch nog een beetje hoop? Ik blijf op mijn hoede."

Rond het middaguur zouden we gaan jetskiën op de rivier hier achter het huis. Echter ontstond er paniek in de straat en bleek er een appartement aan de overkant van het guesthouse in brand te staan. De brandweer was gebeld maar het duurde erg lang voordat deze ter plaatse was. Ondertussen was de hele buurt komen kijken en een twintigtal de brand vast gaan blussen met emmers water. Thijs en ik hebben geholpen met emmers vullen, meer konden we niet doen. Na vele emmers en dappere mannen was het vuur geblust, op dat moment kwam ook de brandweer.

Na dit bizarre moment stapten we weer in de boot richting het gebouw vanwaar we gingen jetskiën. Dit was erg leuk om te doen, het gaat behoorlijk hard over het water. Na het jetskiën ging Thijs nog waterskiën en daar heeft hij echt een talent voor. Na één keer vallen bij de start bleef hij bij de tweede start de hele rit op de latten staan. Zelfs zwaaien naar voorbijgangers lukte hem tijdens het skiën. Ook het opstijgende watervliegtuig deerde hem niet evenals de aanwezigheid van krokodillen aan de andere kant van de brug.
De rest van de dag hebben we lekker geluncht en gerust. Morgen naar Colombo met de trein.

Groeten