Dag 17 een ontmoeting...

Eenmaal thuis was het wachten op de vrouw die zou langskomen, 17.00 werd uiteindelijk 18.30, maar ze kwam. Vooraf merkte ik dat ik behoorlijk zenuwachtig begon te worden. Beetje het gevoel alsof ik een examenuitslag kreeg. Toen ze er eenmaal was zakte dat gespannen gevoel weer.
Siri nam het woord en sprak in het Singalees met de vrouw. Soms stopte hij het gesprek en legde aan ons uit in het Engels wat besproken was.
De vrouw bevestigt nogmaals niet de moeder van het kind op de foto, ik dus, te zijn. Ook geeft ze nogmaals aan dat ze 63 jaar oud is. We begonnen met de vergelijking van de foto. Het was lastig te zeggen of de vrouw dezelfde was als op de foto. De vrouw op de foto is natuurlijk 29 jaar jonger, maar ergens leken ze wel veel op elkaar.

De vrouw vertelde dat ze vroeger dagelijks met de trein naar Colombo reisde. Er kwam een kleine vrouw bij haar die om haar hulp vroeg. Ze had geen geld en nog twee jonge kinderen bij zich.   De vrouw op de foto zou hebben gezegd het beter was als de kleine vrouw de baby zou afstaan. Zo ben ik bij de adoptie-organisatie terechtgekomen. Ze vertelt ook dat biologische moeder van het kind bij het courthouse aanwezig was maar als anoniem. Zij bevestigt ook dat mijn adoptieouders daar niet van op de hoogte waren.

De foto werd er weer bijgepakt. Deze zou namelijk buiten bij de rechtbank genomen te zijn.  Nu was het belangrijk om te weten wanneer ik als baby toen overgehandigd werd aan mijn (adoptie)ouders. Ik belde mijn moeder en ze zei dat dit in de rechtbank gebeurde. Om het verhaal goed in kaart te brengen, vroeg Siri aan de vrouw hoe zij het toen had meegemaakt. De vrouw zei dat ze niet in de rechtbank was geweest. Hé, dat klopt dus niet.

Later vertelt de vrouw dat ze met nog twee personen naar de rechtbank gingen. Het waren 2 vrienden van haar. Een persoon daarvan zou zijn overleden, de andere zou nog in leven zijn die wilde ze wel opzoeken. Siri geloofde dit verhaal niet omdat ze zichzelf weer tegensprak.

Ook vertelde de vrouw eenmalig als acting-mother hebben opgetreden. Maar toen ze vertelde hoe dat gegaan was klopte dat ook niet met hoe adopties in werkelijkheid gaan.

Langzaam aan werd het ons wel duidelijk dat de vrouw niet de vrouw was op de foto en dus niks met mij te maken heeft. Erg jammer, een tegenslag. Mijn gevoelens zijn weer flink door elkaar gehutseld. Het is moeilijk en lastig maar gelukkig heb ik ook de tijd om dingen te kunnen verwerken. Daarnaast zijn Siri en Thijs goede steunen.
En natuurlijk is het fijn om te weten dat het thuisfront meeleeft.