De reis is begonnen

De reis naar sri lanka is begonnen. Vader en zus van thijs gingen met ons mee naar Brussel waar wij op het vliegtuig zouden stappen. We waren erg vroeg dus konden nog even wat eten. Helaas bleken we niet zulke goede zitplaatsten te hebben. Thijs had te weinig beenruimte. Gelukkig was er een meisje achter ons die wel veel ruimte had ( werd gescheiden door een wand), en zij wilde graag met Thijs ruilen zodat zij bij haar vrienden kon zitten. Zo gezegd zo gedaan. Wonder boven womder was de plek naast thijs ook leeg en mocht ik daar zitten. We hadden dus genoeg ruimte voor de lange vlucht. Om half negen startte het vliegtuig de motoren en vertrokken we.
Na ongeveer zeven uur arriveerden we in Abu dahbi. Het was daar nog ochtend en donker maar het begon net licht te worden. De merkten al meteen dat het een stuk warmer was dan in europa, graag of 20. In abu dahbi hadden we een lange stop van ongeveer 6 uur. We hadden geen zin om op het vliegveld te blijven en hebben gevraagd naar mogelijkheden om de stad in te gaan. Een man vertelde ons dat de bus erg goedkoop was en zo zijn we de bus ingestapt naar de ozo bekende en rijke stad. Het was nog een aardige eind met de bus. het was inmiddels al weer licht geworden en nu konden we zien hoe het land eruit zag. Of eigenlijk hoe het er-niet-uitzag. Een grote kale vlakte alleen maar zand en veel bouwwerken of wat nog in aanbouw was. Op zich stonden er wel mooie gebouwen zoals een joekel van een moskee en de bekende torens die je bij de f1 ook ziet. Maar verder was de stad maar saai, totaal geen sfeer. Misschien is het alleen leuk als je ook heeeel rijk bent. Ook merkte Thijs dat de mensen daar niet zo vriendelijk waren. Wanneer hij aan iemand vroeg waar we iets konden eten antwoorde de persoon naar mij en ook alleen mij aankijkend. Een rare gewaarwording.
Na een uurtje hadden we het er wel gezien en wilden weer terug. We konden de juiste bushalte niet vinden en dachten misschien een taxi. Met een paar hebben we onderhandeld en uiteindelijk een gevonden die voor een redelijk prijsje ons weer naar het vliegveld bracht.
Daar stapten we in een kleiner vliegtuig dan de eerste en vlogen richting Colombo. Gelukkig waren de zitplaatsen iets ruimer en was de vlucht ook een stuk korter.

De aankomst in sri lanka verliep voorspoedig. Het was al in de avond, 20.00 en we merkten dat het behoorlijk warmer was. We haalden onze visums en konden door de douane, onze koffers zoeken en eindelijk het vliegveld uit. Daar stond Siri al met een bordje met onze namen. Dat was een leuke ontmoeting en ik was ook wel blij dat hij er stond want nu waren we bijna aan het einde van onze heenreis. Toch moesten we nog ongeveer 110 km naar het zuiden rijden, naar het stadje Aluthgama. Gelukkig ligt er tegenwoordig een snelweg naar het zuiden. Ondanks dat het donker was, was het even wennen aan het verkeersbeeld. Hier in Sri Lanka rijden ze niet zo netjes en geordend zoals in Nederland. Soms levert dat ook spannende situaties, bijvoorbeeld wanneer er iemand dicht langs de weg zat of als er een auto reed zonder achterlichten. Tijdens de rit een beetje kennisgemaakt met Siri maar eigenlijk was ik al zo moe dat ik niet helder meer kon nadenken. Na een uurtje kwamen we aan bij het guesthouse.

Bij het guesthouse werden we hartelijk ontvangen door de vrouw van Siri en zijn zoon. Ook was er een koppel, Kenneth en Kelly uit Nederland. De jongeman is ook geadopteerd en heeft ook via Siri een zoekopdracht gedaan een aantal jaar geleden. Hij vertelde dat hij zijn moeder had gevonden. Nu is hij samen met zijn vriendin hier op vakantie. Wel fijn om met hun even in het nederlands te kunnen praten. We kregen een paar sandwitches van Siri en daarna gingen we naar bed. Ik was doodop en niet veel minuten later dat ik in bed lag viel ik in slaap.