Dag 12 Maandag 4 januari 2016

Pfoe wat hadden we het vannacht koud. Heb rond 6 uur nog een sweater aangetrokken want ik lag gewoon te rillen. De temperatuur verschilt hier in de bergen behoorlijk vergeleken met het zonnige Aluthgama.

Vanochtend kregen we een lekker uitgebreid ontbijt, pannenkoekjes, fruit, toast en een gebakken ei. Dat vult de maag wel goed en dat was ook wel nodig, want vandaag hadden we weer een wandeltocht op de planning staan. Dit keer zouden we naar World's End gaan. World's End ligt op het natuurgebied van de Horton Plains. Een groene vlakte met gras en bossen. Het ligt ongeveer 2000 meter hoog.

We reden vanuit Nuwara Eliya met het busje naar de plek van bestemming. Op ongeveer 8 kilometer van de startplaats af kwamen we op de weg vier russische jongelui tegen. Eerst reed Siri door maar toch stopte hij. Hij zei tegen hun dat ze nog een heel eind moesten lopen en dat ze daarom wel bij ons in konden stappen. Zo reden we met z'n zeven naar de Horton Plains. Onderweg zagen we in de verte nog Adams Peak liggen, erg gaaf om te zien, vooral ook omdat we hem zelf beklommen hebben. Over de vlakke landschappen liepen ook elanden, best bijzonder om deze dieren hier in Sri Lanka tegen te komen. Je zou eerder denken aan een koud land, maar ook in Sri Lanka zijn deze dieren bekend.

Nadat we de auto geparkeerd hadden, gingen we te voet verder. We besloten om de gehele route te volgen richting de "big World's End", er is namelijk ook nog een kleinere die lager is dan de grote. We liepen door een mooi landschap van bergen bossen en soort heide of grasvelden. Het leek alsof we in een scene van Lord of the Rings terecht gekomen waren. Na een paar kilometer lopen kwamen we bij een grote waterval, Bakers Fall genaamd. Hier hebben we een aantal foto's gemaakt en zijn daarna weer op weg gegaan richting World's End. De tocht was best pittig, anders dan de klim naar de top van Adams Peak omdat daar alleen traptreden waren, hier liepen we over een pad. Maar door de zware regenval van de afgelopen maanden is et pad zo'n beetje helemaal weggespoeld en liepen we door geulen en over rotsen.
Na weer een paar kilometer kwamen we dan eindelijk aan bij de Big World's End, maar helaas de afgrond was een en al wit. Dat betekende dat het erg bewolkt was. Gelukkig trokken de wolken zo af en toe weg en konden we zien hoe diep het naar beneden was. Bijna een kilometer kon je naar beneden kijken. Voor mensen met hoogtevrees is dit geen aanrader haha.
Na een tijdje rusten en foto's maken gingen we weer verder. We liepen richting de kleine World's End welke mij meer bekend voor kwam dan de grote. Misschien dat ik de vorige keer bij deze ben geweest. Ook hier was het een grote witte wolken massa. Helaas niets te zien. Toch hebben we hier even pauze gehouden zodat we weer met volle moed verder konden lopen, richting de startplaats. We liepen weer door bossen en over open vlaktes. Het was er erg rustig en mooi. Onderweg kwamen we exotische vogels en een hagedis tegen. Na plus minus drie kwartier lopen waren we weer bij het begin. Toen we naar de auto liepen zagen we dat daar een eland stond. Zo dichtbij had ik het dier nog nooit gezien. Op gepaste afstand heb ik er nog een foto van gemaakt, je weet maar nooit wanneer zo'n dier een schop geeft. Ze zijn ook aardig groot, iets kleiner dan een pony/paard.

Op de terugweg hebben we bij een fresh farm restaurant gegeten. Drumsticks en fishrolls dat smaakte erg goed, eindelijk weer eens wat gefrituurd voedsel. Naast deze o zo gezonde lunch hadden we zelfgemaakte aardbei milkshake.

Na het eten reden we weer terug naar Nuwara Eliya. Siri wist nog wel een hotel waar we even binnen konden kijken. Dit bleek een van de chiqueste hotels van de stad te zijn. Het zag er van binnen klassiek Engels uit. Het was vroeger ook een huis van een Engelse gouverneur. Je kon er van alles doen. Met nog steeds de sloppenwijken aan de overkant van het meer en het meisje met de bos takken in ons hoofd gingen we maar gauw weer weg.
Morgen vertrekken we uit Nuwara Eliya maar dan nemen we een ander vervoersmiddel.